Γιορτή Χριστουγέννων: Ανιδιοτελής Αγάπη ή Παραδοσιακή Συνήθεια?

Τα Χριστούγεννα, αδιαμφισβήτητα, είναι μια από τις σημαντικότερες γιορτές της χριστιανοσύνης και εορτάζονται διαχρονικά σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Τα Χριστούγεννα αντιπροσωπεύουν την ανάδυση της Γνώσης στον άνθρωπο, μέσω της πνευματική διδασκαλίας του Χριστού η οποία διακήρυττε την αγάπη, την καλοσύνη, τη συμπόνια, τη συνεισφορά προς τους άλλους και το αίσθημα του σκοπού της ζωής που οφείλει να ανακαλύψει κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μία αλλαγή στον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζονται οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Μελέτες καταδεικνύουν ότι η γιορτή των Χριστουγέννων αντιμετωπίζεται ως κατεξοχήν καταναλωτική εορτή. Σύμφωνα με τρέχουσες έρευνες, ο τζίρος των εμπορικών καταστημάτων αυξάνεται τις γιορτινές μέρες κατά 50% και η αγοραστική κίνηση τονώνεται σημαντικά. Η γιορτινή ατμόσφαιρα των ημερών και οι γιορτινά στολισμένες βιτρίνες φαίνεται πως προσελκύουν όλο και μεγάλη μερίδα καταναλωτών με κεντρικούς πρωταγωνιστές τα παιδιά τα οποία δίνουν το παρόν στα καταστήματα για δώρα και παιχνίδια μέσα σε ένα κλίμα γιορτινής διασκέδασης.

Τί συμβαίνει, όμως, όταν ο καταναλωτισμός μετατρέπεται σε υπερ-καταναλωτισμό; Όταν πλέον δεν αγοράζουμε για να καλύψουμε τις βιοτικές μας ανάγκες, αλλά για να ικανοποιήσουμε στιγμιαίες και επίπλαστες; Πόσο βαθιά κατανοούμε τη βαθύτερη έννοια αυτής της γιορτής όταν είμαστε νοητικά διασκορπισμένοι αποκλειστικά στην αγορά και την κατανάλωση? Πόσο δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να σκεφτεί και να συνειδητοποιήσει τί πραγματικά έχει ανάγκη μέσα σε αυτές τις γιορτές?  Η φενάκη των εορτών συχνά μας παρασύρει σε μία ασύστολη αγοραστική μανία με αποτέλεσμα πολλές φορές να ξεχνάμε το νόημα της γιορτής αυτής. Η διαφήμιση επηρεάζει μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα. Αμέτρητα στολίδια μας περιμένουν στα ράφια των καταστημάτων να τα ψωνίσουμε. Η πατροπαράδοτη γαλοπούλα μας δίνει το παρόν με την επιβλητική της παρουσία στο γιορτινό τραπέζι. Μία, ακόμη, καθιερωμένη συνήθεια είναι η ανταλλαγή δώρων. Μπορούμε, όμως, άραγε, να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας μέσω της αγοράς ενός δώρου; Μπορεί, πράγματι, να μετρηθεί η αγάπη σε χρήματα? 

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ερχομός αυτών των γιορτών οδηγεί μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων σε συναισθηματική απομόνωση, μελαγχολία έως και κατάθλιψη. Ένα απροσδιόριστο συναίσθημα ψυχικής κατάστασης «δονεί στη σκέψη» πως κάτι ακόμα λείπει, παρότι οι προσπάθειες για την αποφυγή αυτού του παράδοξου συναισθήματος, σχεδιάζεται στρατηγικά και με υπερβάλλων ζήλο, μέσα από την κάλυψη «βραχύβιων αναγκών ασφαλείας». Τα τελευταία έτη λόγω της οικονομικής κρίσης και της υλικής επικέντρωσης έχει παρατηρηθεί αύξηση των επιπέδων φόβου και ανησυχίας των ανθρώπων για το μέλλον. Η κατάσταση αυτή έχει συμπαρασύρει αισθητά και το χαρμόσυνο κλίμα των γιορτινών ημερών. Στατιστικά το ποσοστό των παιδιών που ξεχύνονται στους δρόμους για τα κάλαντα έχει μειωθεί, στον ίδιο βαθμό με την ανάγκη για παιχνίδι και φυσική επικοινωνία. Τα παιδιά επηρεάζονται άμεσα από τις πεποιθήσεις

Τα τελευταία έτη λόγω της οικονομικής κρίσης και της υλικής επικέντρωσης έχει παρατηρηθεί αύξηση των επιπέδων φόβου και ανησυχίας των ανθρώπων για το μέλλον. Η κατάσταση αυτή έχει συμπαρασύρει αισθητά και το χαρμόσυνο κλίμα των γιορτινών ημερών. Στατιστικά το ποσοστό των παιδιών που ξεχύνονται στους δρόμους για τα κάλαντα έχει μειωθεί, στον ίδιο βαθμό με την ανάγκη για παιχνίδι και φυσική επικοινωνία. Τα παιδιά επηρεάζονται άμεσα από τις πεποιθήσεις των γονέων και τις τάσεις της κοινωνίας. Είναι άμεσοι αποδέκτες των σκέψεων και των δράσεων σημαντικών άλλων. Όταν φοβικές σκέψεις κατακλύζουν σε συνολικό βαθμό το μυαλό των ενηλίκων μέσα από καταστροφολογικά σενάρια, αρνητικότητα, καχυποψία προς τους άλλους και διάθεση αποστροφής από νέες σκέψεις, ιδέες ή δραστηριότητες, μπλοκάρεται δια μέσου της γαλούχησης η φυσική επιθυμία των παιδιών για εξερεύνηση, για δίψα για μάθηση, για ανακάλυψη, ακόμα και για αμφισβήτηση. Ο φόβος αποτελεί τον μεγαλύτερο ¨νοητικό εχθρό¨ του ανθρώπου και  μόνο μέσα από την κατανόηση του ίδιου του εαυτού μπορεί να υπερνικηθεί ουσιαστικά. Μέσα από την αυτοεπίγνωση είναι δυνατόν να κατανοηθεί και να αναβιωθεί το οικουμενικό μήνυμα της φωτεινής γιορτής των Χριστουγέννων, που για τον καθένα αποτελεί μία ξεχωριστή και μοναδική πραγματικότητα.

Θυμηθείτε πως η καρδιά των Χριστουγέννων είναι μια καρδιά προσφοράς, μια ανοιχτή αγκαλιά. Για να απολαύσει κάποιος την ειρήνη, τη χαρά και την καλή θέληση και να είναι γεμάτος από κατανόηση, θα πρέπει να έχει αποκτήσει το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων, το οποίο προκύπτει από τον εορτασμό της κάθε στιγμής που ο άνθρωπος ωθείται από τη Γνώση και συνεισφέρει στη Γνώση. Παρόλο που τα Χριστούγεννα γιορτάζονται ως ένα γεγονός στο ημερολόγιό σας, ως μια μοναδική χρονική στιγμή, στην ουσία οφείλει να είναι μία αληθινή επιθυμία και μια εμπειρία που να έχετε καθημερινά στη ζωή και να την μοιράζεστε με άλλους.

Οι επιθυμίες για τη ζωή είναι εκείνα τα «θέλω» που σε ωθούν στο να βιώνεις μια όμορφη ζωή που σε παίρνουν πιο ψηλά, που σε στηρίζουν, σε αναπτύσσουν, σε εξελίσσουν. Ας στοχεύσουμε, λοιπόν, στο εφικτό!