Οι άνθρωποι αρκετά συχνά χρησιμοποιούν το σώμα τους καθημερινά, με μηχανικό ή επιφανειακό τρόπο. Ενδιαφέρονται για την εμφάνισή του, αλλά δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη λειτουργία του, μη έχοντας έχουν χρόνο να σκεφτούν τις αισθήσεις που αυτό παρέχει ανά πάσα στιγμή. 

Μέσα από την εκπαίδευση στην ανίχνευση και συνειδητοποίηση των σωματικών λειτουργιών, ο θεραπευόμενος εκπαιδεύεται να επιστρέφει στον εαυτό του, να επιστρέφει στην εμπειρία, στη βίωση της αίσθησης του σώματός του χωρίς προκαταλήψεις και διάθεση για κριτική. 

Σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι να αποκτήσει τη δυνατότητα να ξανά-γνωρίσει το σώμα του και να έχει μία καλύτερη σχέση μαζί του, αναγνωρίζοντάς το ως σύμμαχο και όχι ως αντίπαλο στη ζωή του.